Vaak is het dagboek iets intiems en persoonlijks, wordt het zelfs voorzien van een slot en komt het in principe nooit onder ogen van iemand anders dan de auteur.
Door mijn eigen leren als scheidingsspecialist, mediator en (stiefplan)coach hier te delen, denk ik meer bewust te worden, sta en stel ik me open voor anderen en hoop ik op jullie input. Dus schroom niet om te reageren en mee te denken, graag zelfs!
Normaliter start de maandag met een werkoverleg, maar dat hebben we verzet naar morgen. De dag begint vandaag namelijk met een bezoek aan de tandarts.
Ik heb het niet zo op de tandarts, maar in dit geval gaat het enkel om een controle, dus ach dat valt mee. Het vooruitzicht wat me aldaar geschetst werd is een bezoek aan het ziekenhuis om 2 verstandskiezen te laten trekken bbbrrr.
In het gesprek met partijen hoor ik het verlangen van de vrouw naar een andere koopwoning. Haar smile is van haar gezicht verdwenen. Het is spannend of het bod dat ze gedaan heeft geaccepteerd zal worden. Ze wil het zo graag en het maakt dat ze weer zicht heeft op een volgende stap. Dat ze weer weet waar ze aan toe is. En het huis is zo naar haar zin.
Ze is bang om te bellen dat ze dan hoort dat het bod geweigerd wordt en ze teleurgesteld wordt. Ze heeft zo haar zinnen op dit leuke huis gezet. Maar het is de vraag of het binnen haar bereik zal vallen….
Verlangen is het woord van vandaag, haar verlangen, maar ik kwam ook op twitter 2 mooie spreuken tegen;
- Teleurgesteld? Spreek vanuit je verlangen en wensen in plaats van vanuit het verwijt. Daar kan de ander wat mee voor in de toekomst!
- Ontevreden? Formuleer je verlangen, dan weet je meteen wat je mist, en het geeft richting.
Ik verlang naar het moment dat de kiezen eruit zijn, dat ik dat achter de rug heb.