Ga naar de inhoud

‘Dagboek van een mediator – Samen scheiden, samen leren

Ook voor de mediator is het hard werken. Ze zegen wel eens dat je dan achterover moet gaan leunen….

oog gericht op elkaar en op cijfers bij scheiding
Miranda Boerkamp Geschreven door , laatste update: 01 oktober 2025

Actueel – 1 oktober 2025
Vandaag las ik het nieuws in Metro dat we in de praktijk al voelen: het aantal scheidingen daalt licht, maar de complexiteit neemt toe.

De Nationale Echtscheidingsmonitor 2025 en een analyse in Metro benoemen o.a. 

  • woonscheiding (uit elkaar, maar noodgedwongen onder één dak blijven) en
  • de toename van grijze scheidingen (50+) met extra financiële valkuilen (pensioen, overwaarde, realistisch budgetteren).
  • In 2024 werden volgens de monitor 25.386 huwelijken door echtscheiding ontbonden — iets minder dan 2023 — maar met méér maatwerk nodig aan de keukentafel.

Het scheidingsvak is geen eenmansshow. Hoeveel ervaring je ook hebt, hoe vaak je al aan tafel hebt gezeten met stellen in hun moeilijkste periode – je blijft leren. Soms door nieuwe inzichten, soms door een collega die een frisse blik werpt.

Bij ScheidingsWijze werken we daarom vaak volgens het vierogenprincipe. Niet alleen om even mee te kijken of een tekst klopt, maar écht samen. Meedenken, aanvullen, vragen stellen, spiegelen: samen naar de klant. Daar word je als mediator scherper van, en de mensen die wij begeleiden krijgen er de beste ondersteuning door.

De kracht van samen

Ik werk inmiddels al heel wat jaren in dit vak. Soms voel ik me een “ervaren rot”, en dan is het extra waardevol om een collega naast me te hebben die anders kijkt of nieuwe dingen hoort bij cliënten. Samen tackelen Claudia en ik valkuilen, en tegelijk hoor ik van haar hoe concurrenten proberen hetzelfde terrein te betreden. We gaan uit van onze eigen kracht, van wie we zijn en hoe we werken. En juist dát geeft een gevoel van verbondenheid en trots: wij zijn een hecht team, we doen het van en voor elkaar.

Gisteren had ik het nog over ‘hart tot hart’-gesprekken. Dat geldt niet alleen voor het werken met cliënten, maar ook voor ons als collega’s en partners in dit netwerk. Je hebt elkaar nodig, in de goede en de lastige momenten. Zeker nu ik weken maak van 7 dagen werken en avonden tot 23.00 uur om te zorgen dat iedereen in het team een volle portefeuille heeft of krijgt, doet het goed om te zien dat ze daar blij mee zijn. Het betekent dat aangesloten partners hun werk kunnen doen, ervan kunnen leven en zelfs dromen kunnen waarmaken – voor hun kinderen, hun familie of gewoon voor zichzelf. Daar doen we het voor. En natuurlijk de extra drukte om een ParentsHouse open te houden en te behoeden voor sluiting, dat moet even tussendoor.

Vinkjes op de lijst

Achter de schermen gebeurt vaak meer dan mensen zien. En dat geeft niet – je kiest dit vak omdat je er wilt zijn voor stellen die het moeilijk hebben, die wat lucht onder de vleugels kunnen gebruiken, niet voor de waardering. Maar als die er wél is, voelt dat als een extra vinkje op de lijst. Even dat besef: we doen het goed, we doen het samen.

En soms staat er ineens een ander vinkje op de lijst: deze week kreeg een aangesloten mediator een klacht. Het hoort erbij in ons werk, maar als een mediator een klacht krijgt dan betekent dat nogal wat, zeker als het je eerste is. Fijn als je dan even met het hoofdkantoor kan sparren hoe dat aan te vliegen.
Mensen die scheiden zitten in de moeilijkste fase van hun leven. Er is vaak weinig geld, veel spanning en alles komt tegelijk op hen af. Dan wordt er wel eens geprobeerd onder een rekening uit te komen, of worden er beschuldigingen geuit die niet kloppen. Soms wordt een klein misverstand groot omdat de pijn zo diep zit.

Het lastige vak dat wij kiezen

We hebben een lastig vak. Je zit met mensen aan tafel die alles verliezen of dat zo voelen. Dan is het logisch dat emoties hoog oplopen. Ook al hebben we lekkere koffie het is meestal geen goedemorgen of goedemiddag als je bij ons aan tafel komt, al doen we zo ons best. Het valt niet altijd mee om afspraken te maken over iets dat je niet wilt, niet hebt zien aankomen of snel achter je wilt laten. En ja, dan komt er soms een klacht.

Maar het gaat er niet om dat je nooit valt – het gaat erom dat je elkaar weer overeind helpt. Dat je als team achter elkaar staat, dat je de klacht oplost, dat je doorpakt. En dat je er niet wakker van hoeft te liggen, omdat je weet dat je samen sterker bent. En dat we er niet alleen voor de mediator zijn maar ook voor zijn of haar klanten, dat we de boel weer rechttrekken en denken in oplossingen. Je staat er niet alleen voor.

Samen bouwen, eerlijk delen

Natuurlijk lukt het niet allemaal om alles goed te doen zowel voor mij, ons team als de aangesltoen scheidingsmediator. Het kost tijd, inzet en energie – maar we doen het graag. Niet om er alleen maar beter van te worden en natuurlijk verdienen we er ons brood mee, maar bovenal om samen iets moois neer te zetten. Om kwaliteit te leveren waar we trots op zijn. Soms lijkt het alsof het allemaal vanzelf gaat, maar in werkelijkheid is het hard werken. En nee, we willen het niet anders.

Bij ons geen wurgcontracten. Voel je je niet thuis als scheidingsmediator en wil je een andere weg inslaan? Dan kun je gaan. Ja, we vragen er iets voor, eerlijk is eerlijk, maar als je zelf niets verdient, dan betaal je als aangesloten lid ook niets. Een beetje “no cure, no pay”. Wel zo eerlijk vinden wij.

En als het bij één van ons een periode wat minder gaat? Dan kijken we samen hoe je tóch een boterham kunt verdienen. Misschien door tijdelijk iets anders te doen, of door elkaar werk te gunnen. Want ook dát hoort bij samen.

Samen scheiden, samen groeien

Dat is misschien wel de kern van dit vak. Het gaat niet alleen om afspraken op papier, maar om mensen die zich gezien voelen. Zowel de cliënten als wij zelf in het team. Als je dat goed doet, ontstaat er groei – van mens tot mens. Soms betekent dat een rustig vakantiegevoel, soms een Parentshouse dat we samen neerzetten, soms gewoon de zekerheid dat je als ouder je gezin kunt onderhouden omdat dit werk met hart en ziel wordt gedaan.

En juist bij de trend van ‘woonscheiding’ is zo’n ParentsHouse van levensbelang: een tijdelijke plek waar ouders lucht krijgen, zodat ze niet gedwongen onder één dak hoeven te blijven terwijl dat al niet meer gaat. Hebben we door het huis voor sluiting te behoeden dat toch goed aangevoeld. Daar hebben we geen echtscheidingsmonitor voor nodig. Er zijn nog kamers vrij in Deventer.

Elkaar helpen is de kleinste moeite die er bestaat, maar het is wel het grootste gebaar.

Van samen leren naar samen doen

Voor ons als mediators is het waardevol om samen te leren en elkaar te versterken. Voor stellen die gaan scheiden geldt hetzelfde: scheiden doe je niet alleen. Het geeft houvast in een tijd waarin er al genoeg op je afkomt.

Gratis informatiegesprek aanvragen

Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.
Miranda Boerkamp
Miranda Boerkamp


Plaats een reactie:

Gerelateerde artikelen