Slakken op het hek

Vanochtend, nog voor de eerste koffie, zag ik iets bijzonders. Op het stenen dak van de paal bij ons toegangshek zaten tientallen slakken. Wel honderd, schat ik. Alsof ze in een stoet naar boven waren gekropen om zich daar te verzamelen. Ik had het nog nooit eerder gezien. Misschien omdat het dagenlang droog was geweest en de regen van vannacht ze naar buiten had gelokt.

Ik bleef er een tijdje naar kijken. Wat gebeurt hier eigenlijk? Droogte, regen, verandering. De natuur laat zien hoe snel de wereld schakelt. En ineens dacht ik: dit lijkt eigenlijk veel op wat ik bij scheidingen zie.

Droogte in een relatie

Veel stellen willen rustig scheiden, maar komen pas in beweging als het te droog is geworden. Wanneer er geen voeding meer is, de communicatie is stilgevallen, of de liefde langzaam is opgedroogd. Dan lijkt het stil en overzichtelijk, maar onder de oppervlakte wordt het steeds spannender. Net als bij die slakken: tijdens de droogte zie je ze niet, maar ze zijn er wel.

De regen die alles in beweging zet

En dan komt er een druppel. Soms letterlijk: een traan, een ruzie, of een gesprek dat eindelijk uitgesproken wordt. Soms figuurlijk: een beslissing, een confrontatie, een onverwachte gebeurtenis. En ineens komt alles tegelijk naar buiten. Dan lijkt het alsof er plots een invasie plaatsvindt: emoties, keuzes, praktische zaken. Alles kruipt tevoorschijn en vraagt aandacht. Dit is vaak het moment waarop stellen ontdekken dat scheiden is rouwen, en dat het niet alleen om papieren gaat, maar ook om emoties en afscheid.

De wereld verandert, relaties ook

De wereld om ons heen verandert razendsnel. We voelen het in het klimaat, in hoe we werken, wonen en samenleven. Dat maakt relaties er niet eenvoudiger op. De druk neemt toe en oude patronen houden het niet altijd meer. Soms kun je samen nieuwe wegen vinden. En soms betekent het dat je ieder je eigen pad moet gaan. Dan is het waardevol om te weten dat er ook rust na scheiding mogelijk is, al voelt dat in het begin misschien onvoorstelbaar.

Een slakkengang of toch sneller?

Wat me zo raakte bij het zien van die slakken, was dat het soms zo langzaam lijkt te gaan. Toch bereiken ze altijd hun doel. Ook bij een scheiding is dat zo: het proces kan aanvoelen als tergend traag. Maar stap voor stap kom je verder. En met begeleiding hoeft het geen eindeloze slakkengang te zijn — er kan juist ruimte komen om op je eigen tempo de volgende fase te bereiken, zonder dat je de neiging hebt om scheiden uit te stellen tot het echt niet meer gaat.

Misschien waren die slakken vanochtend gewoon een wonderlijk natuurverschijnsel. Maar voor mij was het een herinnering: droogte en regen horen bij het leven, net als liefde, ruzie en afscheid. Het gaat niet om het vermijden van de verandering, maar om de manier waarop je ermee omgaat.

Rustig scheiden?

Sta je zelf op een kruispunt en weet je niet goed hoe verder? Samen kijken we naar wat bij jou past – in jouw tempo, zonder slakkengang. Neem contact op voor een eerste gesprek.