Ga naar de inhoud

Zodra het rustig is, willen ze van me af

“Kun je het snel regelen?” vragen ze, zodra er rust is. Over hoe ik als mediator mensen begeleid naar helderheid – en daarna bijna geruisloos verdwijn.

auto die weg rijdt en duim omhoog opsteekt en mooie zon tegemoet rijdt na de scheiding: tevreden
Miranda Boerkamp Geschreven door , laatste update: 16 juli 2025

We willen het netjes doen

Ze zijn blij dat ze van me af zijn.
En dat bedoel ik niet negatief. Integendeel.

In het begin willen stellen het juist heel zorgvuldig aanpakken.
“We willen het goed regelen,” zeggen ze bij het eerste – gratis – informatiegesprek.
Logisch. De scheiding is vaak al een moeilijk besluit geweest. Nu moet het netjes, in overleg, zonder strijd.

En wij ook. Natuurlijk.
Geen scheiding is hetzelfde. Dus na dat eerste gesprek bepalen we samen de koers.
Wie voert welke gesprekken? Willen jullie alles samen of liever apart? Hoeveel begeleiding past bij jullie?

Het is maatwerk. Altijd.

De eerste echte stap: vragen, luisteren, begrijpen

Bij de intake – het tweede gesprek – begint het echte werk.
Ik stel veel vragen. Niet om het ingewikkeld te maken, maar juist om helderheid te krijgen.

Waar lig je wakker van?
Wat verlang je nog, als je voorbij de boosheid kijkt?
Wat is de reden dat jullie uit elkaar gaan?
En: hoe sta je er nu voor – praktisch, financieel, emotioneel?

Ik wil weten of je kunt blijven wonen. Of het huis verkocht moet worden. Of er al een nieuwe woning in beeld is. Of je het financieel redt als alles straks verdeeld is.

En dan de kinderen.
Hoe gaat het nu met hen?
Wat merken ze? Wat weten ze?
Hoe zien jullie de verdeling straks voor je?

Ik stel vragen tot ik een compleet beeld heb. Vaak lukt dat in één goed gesprek.

Rust brengen in een storm

Als scheidingsmediator weet ik: rust is alles.

Als ik weet hoe het zit – en jullie ook – kan ik vaak na dat ene gesprek al zeggen:
“Hier staan jullie. Dit zijn je opties. En dit mag je verwachten.”

En dat geeft ruimte.
In je hoofd. In je hart. En ook in je portemonnee.

Rust bij de ouders is rust voor de kinderen.
En geloof me, kinderen merken alles.
Ze horen de toon, voelen de spanning, vangen de halve gesprekken op in de gang.

Dus hoe eerder ik jullie rust kan geven, hoe beter.

Kun je het even snel regelen?

Zodra het plaatje duidelijk is, willen mensen vaak maar één ding: dóór.
“Kun je het snel regelen?”
Stuur maar wat we moeten tekenen.

Ik begrijp het.
Ik herinner hen aan iets waar ze het liefst al afscheid van genomen hadden.
Ze zijn dankbaar, maar willen ook verder.
Weg van het proces. Weg van mij.

En soms voelt dat vreemd.
Ik heb er alles aan gedaan om rust te brengen, overzicht te geven, afspraken helder te krijgen.
En dan willen ze van me af.

Dat is goed. Maar ook een beetje gek.

“Samen scheiden” – maar er is geen samen meer

Op websites lees je vaak: “Samen scheiden, in overleg”.
En soms lukt dat.
Maar eerlijk? Er is vaak helemaal geen samen meer.

Er zit zoveel oud zeer onder de oppervlakte.
Misschien was er een affaire, of jarenlang onbegrip, of gewoon leegte.
En dan moet je samen ouders blijven?

Ik help om dat vorm te geven, stap voor stap.
Soms met humor. Soms met een brok in de keel.
En altijd met de nadruk op wat nog wél werkt.

We maken een ouderschapsplan dat ook overeind blijft als het even niet lekker loopt.
Niet omdat ik een conflict verwacht, maar omdat het leven grillig is.
Nieuwe partners, meningsverschillen, vakanties, verhuizingen — het kan ineens kantelen.

Ik zeg dan:
“Ik hoop dat je dit plan nooit uit de kast hoeft te trekken. Maar mocht het nodig zijn, dan staat het er.”

Daarna: stilte

Als het traject is afgerond, wordt het stil.

Ik stuur nog een actielijstje. Wat ze niet mogen vergeten.
Zeg dat ze ons kunnen volgen.
Vraag om een review — wel positief hè 😉.
En dan… niets.

Geen verwijt. Het hoort erbij.
Ze willen door.
Dat is ook precies de bedoeling.

Soms komt er maanden later een kaartje.
Of een mailtje: “Sorry dat we niets meer lieten horen. We waren blij met je.”
Of een parfumflesje op de stoep, zonder afzender.

En soms hoor ik gewoon niets meer.

“Hadden we jou maar gehad…”

Laatst belde er een man.
Hij was radeloos.
De mediation elders liep vast, hij wist niet meer wat te doen.

Hij zei: “Hadden we jou maar gehad vanaf het begin.”
Ik luisterde. Legde rustig uit hoe hij misschien tóch nog samen verder kon.
Adviseerde hem om nog één gesprek te proberen met zijn ex – en dan pas een advocaat te bellen.

Ik heb er niks aan verdiend.
Behalve dat hij me later een review stuurde.
Omdat ze er alsnog samen uitkwamen.

Geen applaus, wel voldoening

Soms ben ik jaloers op collega’s met honderd reviews.
Maar ik weet: mensen willen liever niet met naam en toenaam op internet.
Scheiden is nog steeds een beetje taboe.

En dat is oké.
Ik werk in de stilte.
Ik doe dit graag. Niet voor de roem, maar omdat het verschil maakt.

En als je blij bent dat je van me af bent?
Dan weet ik:
ik heb mijn werk goed gedaan.

Toch nog iets zeggen? Of iemand anders gunnen wat jij hier vond?
Laat een review achter – graag, en ja: wel positief hè 😉.

👉 Klik hier om iets liefs achter te laten

Miranda Boerkamp
Miranda Boerkamp


Gerelateerde artikelen